„Gdy tylko kobieta osiągnie poziom swego eksperymentalnego powołania, gdy stanie się dostępna różnym mutacjom, algebraicznym obietnicom, podległa kaprysom transsubstancyjnym, gdy będzie rozciągliwa, skurczliwa, a jej skóra i stawy uodpornią się na skutki ustawicznego montażu i demontażu, wtedy więcej dowiemy się o anatomii pożądania niż ze zwykłych praktyk miłosnych.”
Hans Bellmer, Anatomia Obrazu
Only once woman has reached the peak of her experimental calling, is amenable to permutations and algebraic promises, and is willing to submit to transsubstantial whims, only once she is ductile, shrinkable and equipped with an epidermis and joints that are equal to the obvious inconveniences involved in post-hoc assembly or disassembly, only then we will finally be able to clarify the anatomy of desire.
Hans Bellmer, The Anatomy of the Image
______________________________________________________________________________________________________________________W dniach 9-10 września odbyła się sesja video do pierwszej części "Rekonstrukcji lalki". W projekcie uczestniczyła w roli modelki poznańska artystka Booksuk.Sesja miała formę dokamerowego performance, którego częścią był proces odlewania ciała. Powstała w ten sposób forma, która w dalszym procesie przekształcona zostanie w naturalnych rozmiarów lalkę.
On the 9th and 10th of September took place the video session for the first part of the "Doll's Reconstruction" project. It was a collaboration with a Poznan based artist Booksuk, who became the model for the doll. It was a performance for camera, during which the body cast was made, to create a life-size doll.
“Próbowałem zamienić miejscami seksualne elementy ciała dziewczyny, traktując je jako plastyczny anagram. Pamiętam, że określałem to w następujący sposób: ciało jest jak zdanie, które pragnie, abyśmy rozłożyli je na poszczególne wyrazy i przy pomocy kolejnych, mnożonych w nieskończoność anagramów odkryli na nowo jego prawdziwy sens. Chciałem ujawnić to, co zwykle ukryte – to nie była zabawa – chciałem otworzyć ludziom oczy na nowe rzeczywistości.”
Hans Bellmer, fragment wywiadu przeprowadzonego przez Petera Webba
______________________________________________________________________________________________________________________Desire is a problem for Bellmer and the doll is an arena in which he tries to solve it. His two-fold solution is to reposition the female body so that it is unable to experience pleasure and to dismantle it so that he can learn its secret. One of the ways he does this is by replacing the missing limbs with mismatching objects and, calling it “an anagram of the body”. He tries to deconstruct the body and its representations.“The female body” says Bellmer “is like an endless sentence that invites us to rearrange it, so that its real meaning becomes clear through a series of endless anagrams”. His intention was to find a way to “remove the wall separating the woman from her image”.
A year after he made this statement in 1958 he took photographs of Unica Zurn, his partner, whose naked body he had bound with twine. These images suggest that he was unsuccessful in his attempts to remove the wall. When it was printed in Le Minotaure it was cruelly titled “Keep in a cool place.”
The disruption of body parts has an important function for Bellmer. He is fascinated by the “bubbles” of flesh that are created and the inability of the mind to understand what it sees. For Bellmer “the imagination derives exclusively from bodily experiences” and language is hardly sufficient to describe “the interoceptive images of the body”. It is the places where the viscera intercept with desired excitation that he is interested in unveiling.
These could be any point of focus where desire is submitted to by an internal impulse leaving the rest of the body to disappear or be displaced.
Miranda Argyle, Hans Bellmer and The Games of the Doll
______________________________________________________________________________________________________________________Miranda Argyle, Hans Bellmer and The Games of the Doll
Zachowaliśmy dokładnie w pamięci pewien dokument fotograficzny: aby przekształcić swą ofiarę, mężczyzna ciasno obwiązał jej uda, ramiona i piersi. Zaciskając drut, krzyżując go na chybił trafił, tworzył wybrzuszenia ciała, nieregularne trójkątne wypukłości, wydłużał załamania i nieczyste wargi, mnożył piersi nigdy nie widziane w tak tajemnych miejscach.
Hans Bellmer, Anatomia Obrazu
According to a certain photographic image that has remained an unfading memory, a man had haphazardly bound his victim’s thighs, shoulders, chest, back and belly with strong iron wire in order to deform her. Tightly criss-crossed, it produced swollen cushions of flesh, irregular, spherical triangles, incising her body with long creases and impure lips, creating hitherto unseen multiplications of breasts in indescribable places.
Hand Bellmer, The Anatomy of the Image
______________________________________________________________________________________________________________________Dokumentacja dokamerowego performance nawiązującego do cyklu fotografii Hansa Belllmera przedstawiających Unicę Zürn.
Stills from a performance for camera, inspired by the photographs of Unica Zürn, taken by Hans Bellmer:
Anatomia miłosna niepodobna jest do anatomii fizycznej. I ta druga rzeczywistość, dostępna w miłości poprze nasilenie wszystkich wrażeń, okazuje się właśnie tą rzeczywistością, która pozwala nam tym lepiej zatriumfować nad rzeczywistością bezpośrednią. Śledząc więc w swoich rysunkach i pismach wszystkie wyłomy wprowadzone przez erotyzm do rzeczywistości i przekraczając codzienne przeszkody, Bellmer obdarza niezależną egzystencją to, co skryte i utajone. Na twórczość jego składają się więc nie tylko pomysły graficzne (...) ale i precyzyjne, dające się zlokalizować odkrycia, które każdy może przywłaszczyć, pozwalając sobie na luksus wprowadzenia ich do własnego życia. Fantazmaty erotyczne, nakazujące kochać lub pożądać pewną część ciała, dlatego że przywołuje na myśl jakąś inną, bezustanne wzajemne przemiany pierwiastka żeńskiego i męskiego w jednej istocie – dowodzą, że każdy mężczyzna i każda kobieta trwają w nieświadomym buncie przeciwko temu, czym są i temu co, jak sądzi, narzuca im „natura”.
Alain Jouffroy, Hans Bellmer
